Show Eindhoven

De eerste show in het nieuwe jaar. Met Rosie naar de Lichtstad.

De informatie op de site van KC de Kempen gaf aan dat de mastin del los pirineos door mevr. Kadike-Skadine uit Letland zou worden gekeurd en de mastín del pirineo door de heer Wieldraaijer, uit Nederland.
Twee voor de prijs van één, dat zou een meevaller zijn. Toch maar even navraag gedaan en het bleek dat Wieldraaijer zijn oordeel over Rosie zou vellen.

Bij binnenkomst meteen de catalogus opengeslagen om te kijken in welke ring en welke volgorde de keuringen zouden plaatsvinden. Een nieuwe verrassing; slechts 7 ringen werden vermeld op de zondag en ... geen Wieldraaijer te vinden. Naar de infostand en nadat men nog een stuk of 5 catalogi had nagekeken kreeg ik een los velletje dat wel de complete lijst bevatte.

En wat bleek: zij was als tweede aan de beurt.
Er was weinig plaats bij de benches, die overigens tegen een aanvullende (vooraf-)betaling van € 8,00 mochten worden gebruikt. Dan maar achter de toeschouwersstoelen bij de ring.

Klokslag 10:00 uur: de spreekstalmeester heet iedereen hartelijk welkom en vraagt om te gaan staan daar het volkslied ging klinken. Na het Wilhelmus verwachtte ik "Ons Brabant bovenal" of "Trouw aan Brabant" of "Were Di", doch deze en andere potentiële Brabantse Volksliederen werden in de (platen-)kast gehouden.
Een lichte teleurstelling. De lezers onder U die eens het genoegen hebben gehad de show in Maastricht te mogen meemaken weten dat men daar persisteert in het ten gehore brengen van "Limburg mie Vaderlend " na het Nederlandse volkslied (liever ervoor).

Dan de aanvang van de keuringen: eerst een dogo canario, 14 maanden jong, erg speels. Vervolgens mochten wij op de groene mat.
Ring in, handje, leeftijd, tandjes kijken, 2 rondjes, éénmaal op en neer, vervolgens in stand en...
3 minuten later stond ik weer buiten met de blauwe (geplastificeerde) roset, ten teken dat zij het BOB had ontvangen. Beoordeling: 1U, CAC / CACIB.

Een uurtje of zeseneenhalf later de voorring voor de groepskeuring in. Circa 55 rassen stonden op elkaar gepropt en werden door de groepskeurmeester bekeken en deels betast. Lopen was er niet bij; dit was ook onmogelijk. Vervolgens mocht er in 2 groepen de erering worden betreden en voordat de speaker de rasnaam had uitgesproken kreeg ik een allervriendelijkst handje van de heer Hagen uit Noorwegen en kon de ring verlaten.